Wat een avontuur!

Ik heb echt zo veel te vertellen! We hebben in deze 2 weken ook zo veel gezien,gedaan en beleefd hier op het Noorder eiland van Nieuw-Zeeland.
We zijn eerst naar het noorden gereden naar de Bay of Islands en Cape Reinga. Daar hebben we een tour geboekt om op zoek te gaan naar dolfijnen en om daar mee te gaan zwemmen. Na 3 uur zoeken op zee hadden we eindelijk de dolfijnen gevonden. Het was fantastisch om te zien en ze vonden ons ook echt interessant: kwamen naar de boot en zwommen met ons mee. Helaas mochten we er niet mee zwemmen, want er waren kleintjes bij (en het is hier bij wet verboden om met jonge dolfijnen te zwemmen).
Ook zijn we naar ninety mile beach gereden. Dat is in werkelijkheid een strand van 90 kilometer ipv mijl, maar ‘mile’ klinkt natuurlijk veel beter. Erg indrukwekkend was dat! Een ernorm breed, lang en verlaten strand met duingebied en een zee waarbij je tot aan de horizon geen land zag. Je voelde je daar echt alleen op de wereld. Daarna zijn we doorgereden naar het aller noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland: Cape Reinga. Daar ontmoeten de Tasman Sea en de Pacific Ocean elkaar. Ze vechten daar om hun ruimte waardoor er met slecht weer golven kunnen ontstaan van wel 10 meter hoog. Richting Cape Reinga vind je ruige kustlijnen waarbij je stijl naar beneden kijkt en in de inhammen tropische verlaten strandjes ziet.

Meer in het midden van het Noorder eiland kun je de Waitomo Caves vinden. We hebben daar een 5 in 1 toer gedaan. Abseilen (30 meter langs stijle wanden een grot in), blackwater raften, glowworms bekijken, caving en climbing. Het blackwater raften houdt eigenlijk in dat je met een rubberen opblaasband op het water drijft in een grot. Het gaat dus helemaal niet snel (wat het woord raften je natuurlijk wel laat denken). Maar je ligt daar dus in je band in het pikkedonker en je kijkt naar de miljoenen groene lichtjes (glowworms) die je op het plafond van de grot ziet. We zijn ook nog door nauwe doorgangen gekropen, onder water moeten duiken om door een mini grotje te komen en een stijle wand moeten beklimmen om de grot weer uit te komen. Een actief dagje met relaxte pauzes waarbij je in je rubberenband ligt.

Meer kun je eigenlijk niet doen in Waitomo dus zijn we door gegaan naar Taupo. Onderweg hebben we nog een vulkanisch gebied bezocht met kratermeren en geizers. Het hele landschap was aan het roken en als je je neus ophaalde rook je de vreselijk lucht van rotte eieren. Ook als je het water voelde was dat zo ongeveer 40 graden warm (je mocht er niet in zwemmen vanwege de zuurtegraad van het water).
In Taupo zelf kun je de goedkoopste en meest populaire skydive doen van Nieuw-Zeeland. (Goedkoop wil echter niet zeggen dat de middelen afdankertjes zijn en dat het vliegtuig maar amper van de grond komt). Helemaal vol spanning en adrenaline zijn we naar het vliegveldje gereden, uitleg gekregen, opgegeven welke sprong we wilden doen, pak al aan…wordt de sprong afgelast omdat er teveel wind stond. We moesten in de middag terug komen. Helaas mocht de groep voor ons nog wel springen maar daarna werd de wind weer sterker en werd onze sprong wéér afgelast. De sprong werd verzet naar de volgende dag laat in de middag want we wilde eerst de Tongariro Crossing doen.

De Tongariro crossing is een wandeling tussen de vulkanen door. Na een vallei waar maar weinig groeide maar wel wel veel lavastenen lagen kwamen we bij de devils staircase aan. Een slijle klim die ongeveer een uur duurde. Helemaal kapot, bezweet en zwaar ademend kwamen we bij de top aan. Daar hadden we uitzicht op ‘Mount Doom’ (uit Lord of the Rings). We zijn nog door een krater gelopen en weer een stijl omhoog geklommen. Maar we werden beloond met een enorm mooi uitzicht, een indrukwekkende rode krater en helder blauwe krater meren. De Crossing heeft ons 6 uur geduurd om van de ene kant van de berg naar de andere kant te komen. Maar het was de 6 uur wandelen en klimmen zeker waard!
‘s Middags werd onze skydive wederom afgelast en werden we als eerste ingepland voor de volgende morgen. En ja hoor…het was zover!!! We mochten uit een hartstikke goed vliegtuig springen! Pak aan, tandemspringer en cameraman voorgesteld, richting het vliegtuig, als eenerlaatste het vliegtuig ingekropen, en de lucht in! Op 600 meter had ik al het idee dat we enorm hoog in de lucht waren…maar we moesten nog 3 km hoger! Op 12.000 ft gingen de deuren open en waaide de wind met hoge snelheden naar binnen en was de grond net een miniatuur landschapje. Geen tijd om te denken en voordat ik het wist was ik al uit het vliegtuig en viel ik naar beneden! Wat een kick! Mijn wangen vlogen alle kanten op en de grond kwam steeds dichterbij. Als de parachute opengaat wordt je voor je gevoel ook weer echt een stuk omhoog gehaald. Rustig zwevend met de parachute open kon ik genieten van het landschap en nog even na schreeuwen. Ik kan je zeggen: de sprong was het wachten waard!

Nu zitten we alweer in Wellington bij familie van mij. Over een paar dagen zullen we de ferry pakken naar het zuider eiland. Maar eerst natuurlijk hier even de filmsets van Lord of the Rings bekijken!